چنان در سجده‌هایش استقامت می‌کند زهرا            سر سجاده تدریس عبادت می‌کند زهـرا

تبسم می‌کند حـیدر همین که گوشۀ خانه            برای زینـبش قرآن تلاوت می‌کند زهرا

علی را در خداوندش، خدا را در همانندش            خدا را هر کجا باشد زیارت می‌کند زهرا

عسل می‌ریزد از نام علی، هنگام تسبیحش            خدا را با علی گفتن ضیافت می‌کند زهرا

به دارالحکمۀ زهرا خلافت می‌کند حیدر            به دارالحکمۀ حیدر خلافت می‌کند زهرا

برای شمع و پروانه که راه عشق می‌جویند            کفایت می‌کند حیدر، کفایت می‌کند زهرا

به یادش یاس می‌کارم معطر می‌شود روحم            به دل حُب علی باشد سرایت می‌کند زهرا

سوالی داشتم پرسیدم از تاریخ گریان شد            و پاسخ داد احساس کسالت می‌کند زهرا

به مجروحان جنگی سر زدم با درد می‌خوابند            نمی‌دانم چگونه اسـتراحت می‌کند زهرا

به کرسی شفاعت می‌نشیند با دلی پُر خون            قیامت را به یک آهش قیامت می‌کند زهرا

و با پیراهنی که گرگها صد پاره‌اش کردند            تمام شیـعـیانش را شفاعت می‌کند زهرا